[B]Trudno nam powiedzieć, skąd tak naprawdę wzięła się Grudka.[/B] Zgłoszenie brzmiało: przy drodze leży potrącony pies ze złamaną nogą. Kiedy dotarliśmy na miejsce zobaczyliśmy ją:[B] jeszcze dziecko z nienaturalnie wygiętą w górę nóżką…[/B] [B]Sunia faktycznie leżała, nie chciała iść,[/B] wzięl Po zakażeniu riketsje są roznoszone po całym organizmie zwierzęcia, dochodzi do upośledzenia działania szpiku kostnego, spadku ilości płytek krwi, co w konsekwencji może doprowadzić do krwotoków. Erlichoza objawy. Objawy kliniczne erlichiozy są nieswoiste. Pierwsze z nich mogą pojawiać się około 7 dni od zakażenia. Początkowo Efekt wypełnienia ust fatalny. Na pewno trzeba spróbować użyć hialuronidazy, po drugie w niektórych przypadkach nakłuwa się takie grudki uzyskując wypływ kwasu hialuronowego na zewnątrz. Wszystko to trzeba dokładnie pooglądać i wybrać najlepszą metodę zlikwidowania tych grudek. Ocena możliwa tylko na konsultacji lekarskiej. Nie każda grudka czy narośl może być sygnałem rozprzestrzeniającego się w ciele wirusa / 123RF/PICSEL Pamiętaj, że wszelkie zmiany pojawiające się w okolicach szyi warto skonsultować z lekarzem. clump {noun} more_vert. Jeśli grudki pozostały może być konieczne dodatkowe ostukanie fiolki. expand_more Additional tapping may be required if clumps remain. grudka (also: okruch, bryłka, samorodek, ziarno czystego metalu) volume_up. nugget {noun} Jak objawia się borelioza? Czy jeśli masz rumień po kleszczu, to znaczy, że na nią chorujesz? Czym jest neuroborelioza? Odpowiadamy! Jak nas ugryzie komar to tez jest gulka, jak pszczoła-to samonormalka. Wazne, to obserwować czy po kleszczu nie robi sie rumień, stopniowo powiekszajac "zakole". Jak ugryzienie jest blade, to mozna spać spokojnie. 1. nie kapac psa 2 dni przed i 2 dni po zakraplaniu (ja sobie ten czas wydłuzyłam do tygodnia) i w tym czasie nie kapie psa mdml. Rumień po kleszczu. Jakie objawy daje ukłucie kleszcza i o czym może świadczyć rumień wędrujący? Data utworzenia: 2019-07-18 Borelioza i kleszczowe zapalenie mózgu to dwie najczęściej występujące w Polsce choroby odkleszczowe (ang. TBD – tick-borne diseases). Do zakażenia dochodzi, jak wskazuje nazwa, w wyniku pokłucia przez kleszcze – niewielkie pajęczaki żyjące w Europie, Azji i Ameryce Południowej. Pierwszą z nich, nazywaną też chorobą z Lyme, wywołuje bakteria Borrelia burgdoferi. Jak rozpoznać ukłucie przez kleszcza i o czym świadczy rumień występujący po ukłuciu? Rumień po kleszczu – kiedy się pojawia i o czym może świadczyć? Nie zawsze uda się dostrzec pajęczaka wkłutego w skórę. Ukłucie kleszcza łatwo przeoczyć, szczególnie jeśli jest za nie odpowiedzialna niewielka nimfa, albo występuje w miejscach, które są dla nas trudno dostępne (np. kark, skóra za uszami). Łatwiej jest natomiast dostrzec charakterystyczną zmianę skórną która może wystąpić po ukłuciu przez kleszcza, czyli rumień wędrujący. Zaczerwienienie skóry, które zwykle posiada centralne przejaśnienie, to pierwsze stadium boreliozy z Lyme. Niestety, występuje on jedynie u 30%-50% osób zakażonych boreliozą, a zatem nie u wszystkich pacjentów, a czasami przybiera nietypową formę, co utrudnia zdiagnozowanie choroby. Rumień może mieć różne rozmiary. Pojawia się w kilka dni/tygodni po ukąszeniu. Dlatego jeśli usuwaliśmy ze skóry pajęczaka, stale obserwujmy miejsce ukłucia. Rumień może pojawić się w miejscu, w którym nie widzieliśmy na skórze kleszcza. Każdy niepokojący objaw skonsultujmy więc z lekarzem. Wykrycie choroby na wczesnym etapie daje największe szanse na wyleczenie i uniknięcie powikłań. Typowy rumień wędrujący pojawiający się po ukłuciu kleszcza pozwala postawić rozpoznanie boreliozy. W jego obecności nie jest wymagane wykonywanie dalszej diagnostyki, na przykład badań laboratoryjnych potwierdzających zakażenie krętkami Borellia. Lekarz po ustaleniu rozpoznania zaleci odpowiednią terapię antybiotykową. Ukłucie przez kleszcza – czy konieczna antybiotykoterapia? Szacuje się, że na boreliozę zachoruje od 0,5% do 1,5% osób pokłutych przez kleszcze. W większości przypadków organizm sam radzi sobie z usunięciem bakterii, a infekcja nie wymaga leczenia. Zatem nie każde ukąszenie przez kleszcza wiąże się z wystąpieniem objawów boreliozy. Antybiotyki zaleca lekarz, na podstawie występowania objawów boreliozy – rumienia wędrującego, lub – gdy nie występuje – innych objawów mogących odpowiadać boreliozie oraz badań laboratoryjnych. Choroba z Lyme – jak się ją diagnozuje? W diagnostyce boreliozy z Lyme wykorzystuje się dwa rodzaje badań – test ELISA służący do wykrywania przeciwciał oraz test Western blot potwierdzający wynik badania przesiewowego. Do obydwu badań wykorzystuje się surowicę krwi lub płyn mózgowo-rdzeniowy. Lekarz zleci odpowiednią diagnostykę w zależności od wskazań medycznych. Wystąpienie rumienia wędrującego zawsze świadczy o boreliozie. Testy ELISA przeprowadza się nie wcześniej niż 3-4 tygodnie po ukłuciu przez kleszcza. Pobranie krwi tuż po zetknięciu z pajęczakiem nie da jeszcze pewnego wyniku, ponieważ przeciwciała mogą nie zdążyć się wytworzyć. Jeśli test ELISA wskaże wynik ujemny, u pacjenta z niskim prawdopodobieństwem zachorowania wyklucza się boreliozę i nie stosuje się dalszej diagnostyki. Badanie powtarza się jednak po 2-3 tygodniach, jeśli lekarz podejrzewa, że badania zostały wykonane zbyt wcześnie - zanim zdążyły się wytworzyć przeciwciała przeciw boreliozie. W przypadku wyniku dodatniego lub wątpliwego testu ELISA zaleca się przeprowadzenie badania testem potwierdzającym Western blot. Jeśli na wczesnym etapie choroby test ELISA jest dodatni, a Western blot ujemny, badanie Western blot pacjent powtarza po 4 tygodniach od wystąpienia objawów klinicznych. Wyniki pozytywne w kierunku boreliozy nie zawsze świadczą o obecnie toczącej chorobie. Dodatni wynik badania serologicznego bez objawów klinicznych typowych dla boreliozy nie upoważnia do jej rozpoznania i leczenia. U niektórych osób mogą być obecne przeciwciała wytworzone np. w przebiegu zakażenia innymi bakteriami, które test mylnie identyfikuje jako przeciwciała przeciw Borellia burgdorferi, dając wynik fałszywie dodatni. Dlatego jeśli samo badanie w kierunku przeciwciał przeciw boreliozie jest dodatni, ale pacjent nie doświadcza żadnych objawów choroby, nie stosuje się u niego żadnego leczenia. W diagnostyce boreliozy z Lyme wykorzystuje się również inne metody molekularne. Specjalistyczne badania polegające na wyszukiwaniu DNA bakterii wykonuje się u pacjentów z negatywnymi wynikami testów krwi i towarzyszącymi objawami choroby. Borelioza z Lyme – jak przebiega choroba? Jak podaje Polskie Towarzystwo Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych, wyróżnia się 3 okresy choroby. W pierwszym okresie po zakażeniu krętkami bakterii diagnozuje się boreliozę wczesną miejscową (wczesne ograniczone stadium). Mogą jej towarzyszyć objawy przypominające grypę. Pojawia się charakterystyczny rumień wędrujący, otaczający miejsce ugryzienia (rumień może wystąpić jednak również na innych częściach ciała). Jednym z objawów wczesnego stadium choroby, występującym bardzo rzadko , jest także chłoniak limfocytowy skóry. Kolejny etap zakażenia to borelioza wczesna rozsiana (mówi się wtedy o stadium wczesnym rozsianym/narządowym). W tym okresie choroby może wystąpić zapalenie stawów, zapalenie mięśnia sercowego i objawy ze strony układu nerwowego (tzw. neuroborelioza). Boreliozie późnej, czyli ostatniemu stadium choroby towarzyszą objawy ze strony różnych narządów. Mogą więc wystąpić przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn, przewlekłe zapalenie stawów, łagodne zapalenie mięśni, kaletek maziowych lub ścięgien, a także przewlekła neuroborelioza (występuje bardzo rzadko). Lista objawów boreliozy z Lyme zawiera ponad 60 różnych przypadłości, a żaden z symptomów nie jest typowy tylko dla tej choroby. Jeśli w pierwszym etapie infekcji pacjent czuje się podobnie jak przy grypie, łatwo zbagatelizować pierwsze objawy choroby. Zwłaszcza jeśli nie przypomina sobie ugryzienia przez kleszcza i nie zaobserwował charakterystycznego rumienia. Jednym z najpowszechniej występujących powikłań neurologicznych choroby z Lyme jest porażenie nerwu twarzowego (który odpowiada za unerwienie mięśni twarzy). Nieleczona choroba może ujawnić się w formie zapalenia stawów, które występuje średnio około 6 miesięcy do nawet kliku lat po ukłuciu przez kleszcza. Pacjent skarży się na powracające przez kilka tygodni epizody bólowe stawów obejmujące najczęściej kolana, ale mogą być zajęte również łokcie i kostki. Borelioza – jak ją skutecznie leczyć? Wystąpienie rumienia jest przesłanką do rozpoczęcia antybiotykoterapii, której czas trwania różni się w zależności od zaawansowania choroby i zastosowanego leku. Zwykle trwa do 2- 4 tygodni. Im wcześniej rozpozna się chorobę, tym większe szanse na jej całkowite wyleczenie. Antybiotyki działają również i w późniejszych stadiach, jednak skutki boreliozy mogą utrzymywać się dłużej po zakończeniu antybiotykoterapii. W takich przypadkach zaleca się leczenie objawowe, a w przypadku konieczności - rehabilitację. Kleszcze i borelioza – jak zapobiegać zakażeniu? Najwięcej ukłuć przez kleszcze odnotowuje się w lipcu i sierpniu. Pajęczaki są jednak aktywne od wczesnej wiosny do listopada, dlatego przez cały ten okres trzeba się przed nimi chronić. Na boreliozę nie ma szczepionki, a jedyna ochrona polega na unikaniu ukłucia oraz szybkim usunięciu kleszcza jeśli już do niego doszło. Podczas spacerów po lesie czy parku zaleca się noszenie ubrań zakrywających całe ciało najlepiej w jasnych lub jaskrawych kolorach (łatwiej zauważyć wtedy pajęczaka), wysokich butów (najlepiej kaloszy, jeśli chodzimy po wysokiej trawie) oraz stosowanie środków odstraszających kleszcze. Po przebywaniu na świeżym powietrzu należy dokładnie obejrzeć całe ciało. U dzieci znajduje się kleszcze zazwyczaj na skórze głowy. U dorosłych – na nogach, pośladkach, w pachwinach i na brzuchu. Im wcześniej usuniemy pajęczaka, tym mniejsze ryzyko, że dojdzie do infekcji. Bakteria Borrelia bytuje w jelitach kleszcza i przedostaje się do organizmu człowieka przez gruczoły ślinowe pajęczaka. Krętki bakterii uaktywniają się, kiedy przewód pokarmowy kleszcza, a dokładnie jego jelita wypełnią się krwią. Zanim więc bakteria przedostanie się do ciała żywiciela musi minąć kilka godzin. Ryzyko zakażenia wzrasta, kiedy kleszcz przebywa w skórze co najmniej 36 h. Z tego powodu po zauważeniu kleszcza należy jak najszybciej go usunąć, zdezynfekować miejsce ukłucia i obserwować, czy nie pojawiło się zaczerwienienie. Jeżeli wystąpi, lub rozwiną się inne, niepokojące objawy - należy koniecznie skonsultować się z lekarzem. Nieleczona borelioza może prowadzić do poważnych powikłań. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! SPRAWDŹ PAKIET BADAŃ BORELIOZA Borelioza, jeśli nie zostanie w porę rozpoznana, może doprowadzić do zapalenia stawów, zaburzeń rytmu serca, kleszczowego zapalenia mózgu, problemów z pamięcią, a nawet do paraliżu kącików ust. Niestety, objawy boreliozy nie zawsze pojawiają się bezpośrednio po ugryzieniu kleszcza. Choroba może ujawnić się wiele miesięcy, a nawet lat po zakażeniu. Objawy boreliozy mogą być bardzo niespecyficzne (niecharakterystyczne) i mogą pochodzić z różnych części ciała. Jakie symptomy, poza rumieniem wędrującym, mogą wskazywać na boreliozę, najczęstszą chorobę odkleszczową? Jakie ryzyko się z nią wiąże i jak leczyć boreliozę na wczesnym i późnym etapie jej rozwoju? Spis treści: Rumień wędrujący - pierwszy objaw boreliozy Jak wygląda rumień wędrujący? Borelioza – rozwój zakażenia Borelioza późna i jej objawy Jak dochodzi do zakażenia boreliozą? Czy ugryzienie kleszcza zawsze oznacza boreliozę? Leczenie boreliozy Antybiotyki w leczeniu boreliozy Leki na boreliozę - co poza antybiotykiem? Jak zapobiegać boreliozie? Jako pasożyty kręgowców, kleszcze są nosicielami wielu drobnoustrojów chorobotwórczych. Należą do nich bakterie z rodzaju borrelia. To właśnie one powodują boreliozę, nazywaną także chorobą z Lyme lub krętkowicą kleszczową. Pierwszy termin nawiązuje do miejscowości w Stanach Zjednoczonych (New Lyme i Old Lyme), gdzie w latach 70. ubiegłego stulecia opisano pierwsze przypadki boreliozy; drugi – do kształtu bakterii, które są jej sprawcami. Obraz choroby różni się w zależności od stadium zakażenia oraz tego, gdzie szerzy się infekcja. Borelioza najczęściej obejmuje: skórę; stawy; układ nerwowy (neuroborelioza); serce. Rumień wędrujący - pierwszy objaw boreliozy W najwcześniejszej fazie rozwoju choroby infekcja ma charakter miejscowy i manifestuje się na przede wszystkim na skórze, najczęściej w postaci rumienia wędrującego lub – znacznie rzadziej – chłoniaka limfocytowego. Jak wygląda rumień po kleszczu? Rumień po ugryzieniu kleszcza (rumień wędrujący) ma typowe fazy rozwoju: zaczyna się od zaczerwienionej plamki lub grudki w miejscu ugryzienia kleszcza; następnie zmiana przyjmuje płaski pierścieniowaty kształt; szybko zwiększa swoją średnicę; często (ale nie zawsze) przejaśnia się w centralnej części. Rumień wędrujący występuje u 50 do 80 proc. zakażonych i – co bardzo ważne – jest jedynym objawem zarezerwowanym wyłącznie dla boreliozy. Pojawia się w ciągu 3 do 30 dni od ukąszenia (najczęściej tydzień do trzech tygodni po takim incydencie). Rumieniowi wędrującemu mogą towarzyszyć łagodne objawy grypopodobne, takie jak: osłabienie i gorsze samopoczucie; gorączka i stany podgorączkowe; bóle głowy, mięśni, stawów; powiększenie okolicznych węzłów chłonnych. Chłoniak limfocytowy to niebolesny, sino-czerwony guzek o średnicy od kilku milimetrów do kilku centymetrów, najczęściej umiejscowiony na płatku ucha, brodawce sutkowej lub mosznie. Ta niezłośliwa zmiana pojawia u ok. 1 proc. chorych na boreliozę, z reguły kilka tygodni do kilku miesięcy po zakażeniu, a więc już na jego późniejszym etapie. Rumień wędrujący i chłoniak limfocytowy to objawy skórne boreliozy. Rumień wędrujący występuje u 50 do 80 proc. zakażonych i – co bardzo ważne – jest jedynym objawem zarezerwowanym wyłącznie dla boreliozy. Borelioza – rozwój zakażenia Niestety infekcja nie zawsze ogranicza się do skóry, a bakterie (za pośrednictwem krwi, limfy oraz nerwów obwodowych) mogą rozprzestrzenić się w zasadzie po całym organizmie. Za najbardziej powszechne symptomy wczesnej, ale rozsianej fazy zakażenia uznawane są objawy ze strony: układu ruchu – zapalenia stawów, przeważnie dużych pojedynczych takich, jak: staw kolanowy, biodrowy, barkowy, skokowy czy łokciowy; układa nerwowego – zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych oraz porażenia nerwów czaszkowych, z reguły twarzowego manifestujące się charakterystycznym zniekształceniem rysów twarzy (paraliż kącika ust); układu krążenia – zaburzenia rytmu serca, przez samych chorych trudne do zauważenia; skóry – wtórne rumienie wędrujące, zwykle mniejsze od pierwotnego i wspomniany już chłoniak limfocytowy. Borelioza – objawy po latach Ze względu na wzmożoną aktywność kleszczy w okresie wiosenno-letnim i czas wylęgania się choroby najwięcej przypadków boreliozy zgłaszanych jest od czerwca do października. Trzeba jednak pamiętać, że u niektórych osób choroba może dać o sobie znać dopiero wiele miesięcy lub nawet lat po zakażeniu. Mówi się wówczas o boreliozie późnej. Zazwyczaj obserwuje się w niej nasilenie, utrwalenie lub wzrost częstotliwości objawów z wczesnej rozsianej fazy choroby. Borelioza późna może powodować: zaburzenia funkcji poznawczych i pogorszenie pamięci, a niekiedy także obniżenie nastroju i zaburzenia snu; uszkodzenia innych niż twarzowy nerwów czaszkowych, objawiające się zaburzeniami widzenia, czucia, słuchu i połykania; korzeniowe zespoły bólowe splotu barkowego lub odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, wywołane zajęciem nerwów obwodowych; przewlekłe zapalenia stawów; przewlekłe zanikowe zapalenie skóry kończyn – objawia się ono tym, że skóra na nogach lub grzbietach dłoni (przeważnie, bo zmiany mogą też pojawić się na tułowiu) jest początkowo obrzęknięta, nadmiernie miękka i żywoczerwona, a z czasem robi się coraz cieńsza (jak papier), nabiera sinej barwy, prześwitują przez nią naczynia krwionośne i wyraźnie uwidaczniają się żyły. Na szczęście na opisane powyżej powikłania boreliozy, które często powodują nieodwracalne zmiany w narządzie ruchu czy układzie nerwowym narażone są tylko niektóre osoby. Jeżeli zakażenie krętkami Borrelia zostanie wyleczone we wstępnej miejscowej fazie, to ryzyko ich wystąpienia jest znikome. Niestety chorobę nie zawsze udaje się odpowiednio wcześnie zdiagnozować, bo wiele objawów boreliozy (od zapalenia stawów i zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych przez korzeniowe-zespoły bólowe na dolegliwościach, takich jak gorsza pamięć czy zaburzenia snu kończąc) może zostać przypisanych zupełnie innym schorzeniom i problemom. Kilka miesięcy lub lat dzielących ich wystąpienie od ugryzienia przez kleszcza dodatkowo powoduje, że trudno te fakty ze sobą powiązać. Jak dochodzi do zakażenia boreliozą? Magazyn krętków borrelia stanowią drobne gryzonie, a także inne ssaki oraz ptaki. Żerując na tych zwierzętach kleszcze stają się nosicielami bakterii. Jeśli taki pajęczak, zmieniając żywiciela wgryzie się w skórę człowieka i zacznie ssać jego krew krętki się uaktywnią, a potem wraz ze śliną lub wymiocinami kleszcza trafią do ludzkiego organizmu. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że prawdopodobieństwo przekazania zakażenia jest wyższe im dłużej kleszcz jest przytwierdzony do skóry (w trzeciej dobie dochodzi do 100 proc.). Boreliozy można się też nabawić poprzez wtarcie treści lub kału zainfekowanego krętkami pajęczaka w zranione miejsce. Dlatego tak ważne jest, żeby stwierdziwszy obecność pasożyta umiejętnie go usunąć, a następnie dobrze to miejsce oczyścić i zdezynfekować. Borelioza zwykle przebiega etapami, przy czym zakażenie różnie się w nich manifestuje. Objawy z reguły dotyczą skóry oraz układów ruchu, nerwowego i sercowo-naczyniowego. Ze względu na okres, jaki upłynął od zakażenie wyróżnia się trzy stadia przebiegu choroby: stadium wczesne ograniczone (miejscowe) – występuje 7 do 30 dni po ugryzieniu przez kleszcza, bakterie bytują wtedy na skórze i na niej głównie choroba się objawia (najczęściej w postaci rumienia wędrującego); stadium wczesne rozsiane – obserwowane jest po dwóch-trzech miesiącach od kontaktu z zakażonym pasożytem, krętki wraz z krwią oraz limfą trafiają rozprzestrzeniają się po organizmie, atakując różne jego części, dochodzi do rozwoju zmian skórnych i ostrych stanów zapalnych np. stawów czy opon mózgowo-rdzeniowych; stadium późne – rozpoczyna się rok do kilku lat po zakażeniu i wywołane nią zmiany mają przewlekły charakter, w efekcie może dojść do trwałych uszkodzeń zajętych narządów, a w skrajnych wypadkach nawet śmierci chorego. Czy ugryzienie kleszcza zawsze oznacza boreliozę? Trzeba zaznaczyć, że ugryzienie przez kleszcza nie zawsze kończy się boreliozą, bo nie każdy z tych pajęczaków jest nosicielem wywołującej tę chorobę bakterii. Jest to jednak scenariusz wysoce prawdopodobny. Szacuje się, że krętki z rodzaju Borrelia ma w sobie (zależnie od regionu) od 10 do 40 proc. żyjących w Polsce kleszczy, a średnio zainfekowany jest nimi co czwarty osobnik. W związku z coraz szerszym zasięgiem „działania” tych pajęczaków borelioza z każdym rokiem zdarza się coraz częściej. Zgodnie z danymi Państwowego Zakładu Higieny w roku 1996 zgłoszono ich 751, dziesięć lat później już blisko 7 tys., a w roku ubiegłym ponad 21 tys.! Niestety nie jest to zapewne pełny obraz sytuacji, bo część osób mogła przejść tę chorobę nawet tego nie zauważając, zignorować jej objawy albo przypisać je innym przypadłościom. Leczenie boreliozy Leczenie boreliozy ma na celu głównie zabicie wywołujących ją bakterii, czyli krętków z rodziny Borrelia. Dostępne obecnie antybiotyki radzą sobie z tym zadaniem bardzo dobrze. Dzieje się tak, ponieważ „magazynem” bakterii odpowiedzialnych za zakażenie boreliozą są dzikie zwierzęta, a nosicielami kleszcze, które nie mają kontaktu z antybiotykami. Drobnoustroje nie nabierają więc na nie odporności, dlatego, gdy wnikną do organizmu człowieka udaje się je stosunkowo szybko i skutecznie unicestwić. Antybiotyki w leczeniu boreliozy W przypadku boreliozy antybiotyki podaje się przez 2 do 4 tygodni. Przedłużanie terapii powyżej 28-30 dni oraz wielokrotne jej powtarzanie nie ma sensu, bo po takim okresie bakterie zazwyczaj są martwe. To, ile tygodni oraz jaką drogą przyjmuje się antybiotyki zależy od objawów choroby. Jak przyjmuje się antybiotyki w leczeniu boreliozy? jeśli objawami zakażenia są: rumień wędrujący, chłoniak limfocytowy, lub porażenie nerwów czaszkowych, antybiotyki podaje się doustnie przez 2–3 tygodnie; w boreliozie przebiegającej pod postacią zapalenia stawów antybiotykoterapia także jest doustna, ale trwa dłużej – do 4 tygodni (przy czym jeżeli zapalenia stawów powracają lekarz może zalecić jej powtórzenie w formie doustnej lub dożylnej); zakażenie dające objawy ze strony układu nerwowego, takie jak: zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy mózgu albo korzeniowe zespoły bólowe leczy się ją podając antybiotyki dożylnie przez 2 do 4 tygodni; gdy borelioza manifestuje się zapaleniem mięśnia sercowego z zaburzeniami rytmu serca stosuje się antybiotykoterapię dożylną przez 2 do 3 lub 4 tygodni (przy czym szybka popraw pozwala na zmianę sposobu przyjmowania leków na doustny); przewlekłe zanikowe zapalenie skóry, będące jednym z najpóźniejszych objawów boreliozy, leczy się podając antybiotyki doustnie lub dożylnie przez 2 do 4 tygodni. Mimo, że wystarczy kilkutygodniowa terapia antybiotykiem, by pozbyć się z organizmu krętków borellia, to niestety objawy boreliozy potrafią utrzymywać się przez wiele tygodni lub miesięcy po zakończeniu takiego leczenia. Nie oznacza to, że antybiotyk nie był skuteczny i należy przyjmować kolejny. Utrzymujące się objawy wynikają z wieloukładowego charakteru boreliozy. Natomiast czas, przez jaki organizm wraca do formy w dużym stopniu zależy od tego, w jakiej fazie zakażenia zaczniemy z nim walczyć. Antybiotyki podane na etapie, gdy jest ono miejscowe (ogranicza się do skóry i objawia rumieniem wędrującym) dają bardzo szybką poprawę oraz gwarantują niemal stuprocentowe wyleczenie. Stąd, gdy tylko zauważymy taką zmianę, powinniśmy niezwłocznie zgłosić się do lekarza. Z zakażeniem rozsianym oraz późnym jest już znacznie trudniej walczyć. Regeneracja zajętych przez bakterię tkanek i narządów wymaga czasu. Zdarza się, że zmiany wywołane boreliozą stają się przewlekłe, a w efekcie prowadzą do trwałych uszkodzeń czy to w układzie kostno-stawowym, czy nerwowym. Leki na boreliozę - co poza antybiotykiem? Leczenie boreliozy nie zawsze ogranicza się do kilkutygodniowego przyjmowania antybiotyków. W postaciach przebiegających z zajęciem stawów, układu nerwowego (tzw. neuroborelioza) oraz serca czasami potrzebne są dodatkowe środki i zabiegi. W przetrwałych zapaleniach stawów opornych na antybiotykoterapię, które zdarzają się u ok. 10 proc. chorych stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne, a w ciężkich przypadkach – zabieg polegający na usunięciu nadmiaru błony stawowej (synwektomię). Jeśli zakażenie manifestuje się zapaleniem opono mózgowo-rdzeniowych, po zakończeniu antybiotykoterapii konieczna może się okazać rehabilitacja. Z kolei borelioza objawiająca się zapaleniem mięśnia sercowego, niekiedy dodatkowo wymaga czasowej farmakologicznej stymulacji jego pracy. Jak zapobiegać boreliozie? Ponieważ zakażenie krętkami borrelia może doprowadzić do poważnych problemów zdrowotnych, najlepiej zrobić wszystko, żeby go uniknąć. Niestety przed boreliozą nie można się uchronić inaczej, jak tylko unikając kleszczy. A ponieważ nie jest to do końca możliwe (kleszcze bytują zarówno w miastach, jak i na terenach wiejskich), trzeba wyrobić w sobie nawyk dokładnego oglądania skóry po każdym pobycie w miejscu, w którym mogą atakować kleszcze. W ramach profilaktyki boreliozy: stosuj repelenty - preparaty odstraszające kleszcze na wyprawę w plener, gdzie mogą bytować kleszcze, zakładaj długie spodnie i koszulę z dłuższym rękawem po powrocie z miejsc, w których były kleszcze, dokładnie obejrzyj swoją skórę zaopatrz się w przyrząd do bezpiecznego usuwania kleszcza jeśli zauważysz na skórze charakterystyczne zaczerwienienie - rumień wędrujący - zgłoś się do lekarza, nawet jeśli nie przypominasz sobie, by ugryzł Cię kleszcz Bolą, pieką, swędzą, zostawiają opuchliznę i brzydkie bąble – każdy wie, że ukąszenia owadów to nic przyjemnego. Wiedząc, co nas pogryzło, często jesteśmy w stanie złagodzić dokuczliwe objawy przy pomocy domowych sposobów lub środków z apteki. Cała sztuka tylko w tym, by rozpoznać ugryzienie. A to może nie być wcale takie proste. Spis treściCo grozi po pokąsaniu przez owady?Ślad po ukąszeniu komaraŚlad po ugryzieniu meszkiŚlad po użądleniu pszczołyŚlad po użądleniu osyŚlad po ukąszeniu mrówekŚlad po ugryzieniu przez kleszczaŚlad po ukąszeniu pchłyŚlad po ukąszeniu pająkaŚlad po ukąszeniu przez pluskwę Co grozi po pokąsaniu przez owady? Większość owadów gryzie dlatego, że jest żądna krwi – tak jest choćby w przypadku znienawidzonych przez wszystkich komarów i meszek. Inne – takie, jak pszczoły czy osy, które nie żywią się krwią - wtedy, kiedy je rozdrażnimy. Zazwyczaj ich ugryzienia są „tylko” uciążliwe. Ale niekiedy mogą być też niebezpieczne, a nawet zagrażać życiu. Jest tak w przypadku alergików, dla których ugryzienie może skończyć się groźnym i często śmiertelnym wstrząsem anafilaktycznym. Nieprzyjemnie mogą skończyć się również ugryzienia kleszczy: zbyt bliskie spotkanie z tym pajęczakiem może skutkować boreliozą, kleszczowym zapaleniem mózgu lub anaplazmozą. Ślady po ukąszeniach owadów i pajęczaków wyglądają podobnie, jeśli więc nie widzieliśmy winowajcy, może być trudno ocenić, co nas pogryzło. A taka wiedza jest niezbędna, by móc skutecznie złagodzić ból i pieczenie – ugryzienie komara wymaga wszak zastosowania innych sposobów, niż ukąszenie meszki czy użądlenie pszczoły. Ślad po ukąszeniu komara W miejscu ukąszenia komara tworzy się charakterystyczny bąbel, obrzęk i rumień, który utrzymuje się przez kilka dni. Skóra wokół ukąszenia początkowo tylko swędzi, ale po jednym, dwóch dniach drapania również piecze i boli. Jeśli obrzęk utrzymuje się dłużej, niż trzy, cztery dni konieczny jest kontakt z lekarzem: może to bowiem sygnalizować alergię na jad komara lub świadczyć o rozwijającym się zakażeniu. Dlaczego niektórych komary gryzą bardziej niż innych? Ukąszenia - wstrząs anafilaktyczny Ślad po ukąszeniu komara: Autor: Getty Images Bolesne i swędzące bąble - tak najczęściej wyglądają ślady po ugryzieniu komarów. Ślad po ugryzieniu meszki Meszka kąsając, rozdrapuje skórę, dlatego charakterystycznym śladem po jej ugryzieniu jest bolesna ranka z wyraźnym, krwawiącym śladem, wokół której szybko tworzy się bolesny obrzęk. Skóra wokół ranki może być wyraźnie cieplejsza. Ślad po ukąszeniu meszki nie tylko boli, ale też mocno swędzi – tego miejsca nie należy jednak drapać, gdyż może to doprowadzić do zakażenia. Warto wiedzieć, że w trakcie posiłku meszka wstrzykuje pod skórę ślinę, która zawiera substancje drażniące, i która wraz z krwią roznosi się po organizmie – dlatego pokąsanie przez kilka lub kilkanaście meszek może skończyć się poważnymi dolegliwościami. Ślad po ukąszeniu meszki: Autor: Getty Images Ślady po ugryzieniu meszki dość długo się goją: początkowo z ranki może sączyć się przezroczysty płyn, następnego dnia pojawia się na niej czerwony strupek. Ślad po użądleniu pszczoły Pszczoły rzadko atakują – chyba, że zostaną sprowokowane (wyjątkiem jest pszczoła miodna afrykańska, nie bez powodu nazywana „pszczołą zabójcą”). Boli nie tylko sam moment wbicia żądła, ale także miejsce, w które się wbiło. Po użądleniu pojawia się niewielki ślad, wokół którego szybko tworzy się obrzęk, zaczerwienienie i bąbel. Charakterystyczne jest to, że w ranie po ugryzieniu pszczoły zostaje żądło. Trzeba je usunąć szybko, ale należy zrobić to ostrożnie , gdyż na końcu ma woreczek z jadem. Żądło można delikatnie zdrapać ze skóry paznokciem lub ostrzem noża (lepiej nie chwytać za czubek, który wystaje z ranki, bo wtedy łatwo wycisnąć jad). Ślad po użądleniu przez pszczołę: Autor: Getty Images Użądlenie pszczoły jest bolesne a ślad po użądleniu pszczoły jest widoczny przez kilka następnych dni. Wokół miejsca wkłucia (w którym pozostaje żądło) tworzy się obrzęk, zaczerwienienie i bąbel. Ślad po użądleniu osy Osy z natury są agresywne i mogą atakować niesprowokowane. Osa nie traci żądła po użądleniu i może atakować wielokrotnie. Jej użądlenie bardzo boli, często towarzyszy mu silny obrzęk i zaczerwienienie skóry. W miejscu użądlenia może być widoczne bolesne zgrubienie. Ślad po użądleniu przez osę: Autor: Getty Images Ślad po użądleniu osy zawsze jest dobrze widoczny: miejsce, w które wbiło się żądło, jest silnie obrzęknięte i zaczerwienione. Ślad po ukąszeniu mrówek Mrówki atakują w sytuacji zagrożenia. Ślady po ich ukąszeniach to najczęściej czerwona pokrzywka, której towarzyszy ból i swędzenie. Kąsając, mrówki nacinają skórę, a następnie polewają rankę jadem, w którym zawarty jest kwas mrówkowy o wysokim stężeniu – to on odpowiada za miejscowe podrażnienie, a u osób skłonnych do uczuleń również za odczyny alergiczne. W jadzie mrówek są również inne substancje wywołujące alergie, w tym białka alkaloidowe, terpenoidy, hialuronidaza i histamina. Które z mrówek mogą nas ugryźć? Ślady po pokąsaniu przez mrówki: Autor: Getty Images Ślady po ukąszeniach mrówek to zwykle silnie swędząca czerwona pokrzywka. Ślad po ugryzieniu przez kleszcza Kleszcze wgryzają się w skórę i są w niej przez pewien czas. Gdy nasycą się krwią, odpadają. Można jednak je przeoczyć, jeśli miejsce ugryzienia znajduje się poza zasięgiem naszego wzroku, np. na plecach. Ślad po ugryzieniu przez kleszcza nie u każdego jest taki sam. U niektórych osób może być zmianą zapalną lub alergiczną – skóra jest wtedy zaczerwieniona, ale nie swędzi ani nie boli, a odczyn nie jest większy, niż 5 cm. U części osób po ugryzieniu przez kleszcza może pojawić się rumień wędrujący, który wywołuje bakteria Borrelia – rumień taki jest jednym z objawów groźnej choroby odkleszczowej – boreliozy. Rumień wędrujący jest duży – jego średnica przekracza 5 cm. Wyglądem przypomina tarczę – w jej środku jest czerwony ślad po ukąszeniu kleszcza, wokół którego pojawia się blady okrąg, a za nim – czerwona obręcz, która każdego dnia obejmuje coraz większy obszar skóry. Rumień po ukąszeniu kleszcza. Jak rozpoznać i leczyć groźny rumień wędrujący? Ślad po ukąszeniu pchły Ukąszenia pchły nie są charakterystyczne: mają kształt małych czerwonych lub różowych plamek z lekko ciemniejszym punktem na środku. Można byłoby je przeoczyć, gdyby nie to, że silnie swędzą – świąd z reguły mija dopiero po pewnym czasie, najczęściej po kilku dniach. Zazwyczaj jest ich co najmniej kilka, częściej kilkanaście. Często układają się w regularne rzędy. Ślad po ukąszeniu pchły: Autor: Getty Images Ślady po ukąszeniach pcheł najłatwiej poznać po tym, że jest ich wiele i znajdują się w bliskiej odległości od siebie. Ślad po ukąszeniu pająka W Polsce zdarza się niezwykle rzadko z prostej przyczyny: w naszym kraju w warunkach naturalnych praktycznie (z niewielkimi wyjątkami) nie występują pająki, które byłyby w stanie ukąsić tak mocno, by przebić ludzką skórę. Dlatego jeśli wieczorem widzisz na suficie pająka, a rano budzisz się ze świeżym śladem po ukąszeniu, niemal na pewno nie pająk był za to odpowiedzialny. Gatunkiem, który żyje w Polsce i mógłby ukąsić, zostawiając bolesny ślad na skórze, jest sieciarz jaskiniowy – jego ugryzienie wywołuje silny odczyn zapalny i ból podobny do tego, jaki towarzyszy ukąszeniu osy. Ugryźć może również kolczak zbrojny: jego ukąszenie wywołuje objawy zatrucia, dreszcze, ból, osłabienie, a w miejscu ugryzienia pojawia się stan zapalny, któremu towarzyszy piekący ból. Jadowite pająki w Polsce Ślad po ukąszeniu przez pająka: Autor: Getty Images Ślad po ukąszeniu pająka jest bolesny: w miejscu ukąszenia pojawia się odczyn zapalny i silne zaczerwienienie. Ślad po ukąszeniu przez pluskwę Pluskwy żywią się krwią i żerują przede wszystkim nocą – ich ukąszenia najłatwiej więc zauważyć i poczuć, wstając rano z łóżka. Ślady po ukąszeniu pluskwy najczęściej pojawiają się na plecach, na brzuchu, ramionach i klatce piersiowej – rzadko występują pojedynczo, najczęściej występują po kilka, a nawet kilkanaście. Miejsce po ukąszeniu zazwyczaj swędzi, jest lekko wypukłe, zaczerwienione, często pojawia się obrzęk, choć zdarza się również reakcja alergiczna i wtedy ślad po ukąszeniu pluskwy jest rozległy, otoczony rumieniem. Czytaj też: Pluskwy - objawy ugryzienia i zwalczanie Szczypawka (skorek) - czy gryzie? Ślady po pokąsaniu przez pluskwy: Komar, meszka, osa czy kleszcz? Sprawdź, czy rozpoznasz ślady po ugryzieniach Pytanie 1 z 6 To ślad po ugryzieniu: Rumień po kleszczu, a właściwie to, jak wygląda rumień po kleszczu, jest bardzo ważną informacją. Kleszcze mogą wywołać groźną chorobę – boreliozę, która sieje postrach wśród rodziców. Jej pierwszym objawem jest właśnie rumień wędrujący, który ma charakterystyczny wygląd. Sprawdź, jak wygląda rumień po ugryzieniu kleszcza, czy swędzi oraz ile się utrzymuje. Rumień po kleszczu ma postać czerwonej, powiększającej się plamy, z charakterystycznym białym kółkiem w środku. Rumień wędrujący bierze swoją nazwę z faktu, że początkowo pojawia się w miejscu po wkłuciu kleszcza, a potem „wędruje” po ciele. Najczęściej przenosi się na uda, pośladki, pachwiny, pachy, miejsca pod kolanami. Może pojawić się też na głowie. Takie charakterystyczne zaczerwienienie po kleszczu to pierwszy objaw zakażenia boreliozą. Pamiętaj jednak, że można zakazić się tą chorobą, a rumień nie wystąpi! Rumień pojawia się w 30-50 proc. przypadków boreliozy, w pierwszym stadium tej choroby przenoszonej przez kleszcze. Jak wygląda rumień po kleszczu: zdjęcia Rumień wędrujący, pierwszy objaw boreliozy, składa się z jednej lub dwóch czerwonych obręczy (pierścieni), pojawiających się wokół miejsca wbicia się kleszcza. Rumień wędrujący ma bardzo charakterystyczny wygląd i choć nie zawsze wygląda tak samo, łatwo go rozpoznać: Fotolia źródło: Wikipedia Fotolia zdj. Adobe Stock Charakterystyczny wygląd rumienia wędrującego sprawia, że nie sposób go pomylić z rumieniem zakaźnym czy guzowatym. Jak rozpoznać rumień po kleszczu? Następujące cechy wskazują na rumień wędrujący: plama z białą okrągłą przestrzenią w środku, otoczoną czerwoną obwódką, która z czasem robi się coraz większa, średnica powyżej 5 cm, rozrastanie się plamy, długi czas zanikania, możliwość podwyższenia ciepłoty ciała w miejscu zmiany, przenoszenie się rumienia na inne partie ciała. Rumieniowi wędrującemu mogą towarzyszyć: podniesiona temperatura ciała, zmęczenie, ból mięśni i stawów, powiększenie węzłów chłonnych. Możesz samodzielnie usunąć kleszcza ze skóry przy pomocy takich sprytnych urządzeń: Uwaga! Wyjmij kleszcza zgodnie z instrukcją, a potem obserwuj uważnie ciało dziecka. Jeśli pojawi się rumień to znak, że kleszcz był nosicielem boreliozy. Koniecznie udaj się z dzieckiem do lekarza, który przepisze odpowiednie antybiotyki. Może się niestety okazać, że dziecko zaraziło się od kleszcza boreliozą, a rumień się nie pojawił. Rumień po kleszczu – ile się utrzymuje? Kiedy się pojawia rumień po kleszczu? Taką zmianę można zaobserwować na ciele nawet do kilku tygodni po ugryzieniu kleszcza. Ślad po kleszczu znika po kilku dniach bez śladu, jednak nie należy go lekceważyć! Zmiana nie jest bolesna, ale samo miejsce ukąszenia może swędzieć lub piec. Zdarza się również, że rumień wędrujący wygląda jak pęcherze lub wybroczyny – one również rozrastają się i nie schodzą przez długi okres. Bywa, że po ugryzieniu kleszcza (nawet kilka miesięcy później) pojawia się pojedynczy guzek przypominający chłoniaka. To limfocytoma (pseudochłoniak boreliozowy), której nieleczona może pozostać na skórze nawet przez kilka lat. Rumień po kleszczy u dziecka: leczenie Każdą zmianę na ciele dziecka, u którego znaleziono kleszcza, warto skonsultować z lekarzem. Zdarza się bowiem tak, że rumień wędrujący nie występuje lub ma nietypową postać. Gdy lekarz potwierdzi, że wystąpił rumień wędrujący lub zmiany mogą być skutkiem ukąszenia kleszcza, zaleci leczenie boreliozy lub skieruje na testy na boreliozę. Więcej o kleszczach i chorobach odkleszczowych: Kleszcz w skórze – co robić? Jak sprawdzić, czy dziecko ma boreliozę? Kleszczowe zapalenie mózgu – jak chronić dziecko Objawy i leczenie rumienia zakaźnego

grudka po kleszczu zdjęcia